Ch. Cieszewski odpowiadał dziś na krytykę z jaką spotkała sie jego teza, o wcześniejszym obaleniu brzozy. Całość ślimaczącego się wystapienia określić można krótko- kompletna porażka.
Dowód porażki nr 1: zniknęło z prezentowanych treści największe osiągnięcie Ch. C. i jego zespołu- opracowany przy użyciu wyrafinowanych technik SZABLON, który miał służyć bezbłędnej lokalizacji brzozy na różnych zdjęciach. A bardzo by się dziś przydał. Należy mniemać, że sam twórca narzędzia doszedł do wniosku, że bardziej by mu zaszkodził dziś, niż pomógł.
Dowód porażki nr 2: kompletna nieznajomość naziemnej dokumentacji fotograficznej działki Bodina.
Pozbawiony szablonu Ch. C. błądził po zdjęciach satelitarnych działki, szukając ciemnych plam przypominających drzewa. Gdy natrafił na najszerszą plamę, stwierdził,że to musi być brzoza, uzasadniając to zdjęciem jakiegoś wygooglanego, chyba afrykańskiego drzewka. Uwagi, że na działce Bodina rósł cały szereg różnych drzew, zdawały się do niego nie docierać.
Dowód porażki nr 3: analiza tego, co wszystkim wydaje się być brzozą. Cieszewski pokazując wcześniejsze zdjęcia satelitarne zmuszony był przyznać, że w tym miejscu faktycznie było widać drzewo. Tylko że, jak stwierdził, musiało zostać wycięte. Bo to co wydaje się być drzewem poszkodowanym w zderzeniu z Tupolewem, wg niego jest artefaktem, kształtem kanałów wyżłobionych przez spływające strumyki wody.
Problem w tym, że w miejscu, gdzie wg Cieszewskiego, gromadzi się woda, znajduje się nie dołek, lecz górka. Górka, z której sterczy w górę kikut pnia brzozy. Kikut pnia brzozy Cieszewskiego sterczy zaś gdzieś głębiej w chaszczach Działki Bodina, niedostrzegalny z ziemi, wykryty zaś przez jego zespół z satelity.
Napisałbym jeszcze o porażce triangulacyjnej, ale akurat wtedy, gdy o tym opowiadał, ujrzałem na swoim ekranie takie coś, w czym dostrzegłem istne fatum. Ciekawe, czy tylko mnie objawiło się to oblicze...
Całość zamknął mistrz ceremonii serią standardowych zaklęć.
